Nastavljamo sa serijom tekstova arhitekte Sonje Stoje: Crtice o gradu viđene okom (nepostojećeg) gradskog arhitekte.
Preko puta hotela Putnik, nalazi se objekat koji je deo graditeljskog nasleđa Novog Sada. Delo je arhitekte Milana Sekulića iz 1930. godine zidano za potrebe Trgovačko-industrijske Komore u Novom Sadu.
Na fasadi se ističu veoma lepi vertikalni bočni erkeri, a estetski ugođaj dopunjen je primerenim reljefima čuvenog vajara Sretena Stojanovića – sve se to lepo vidi na fotografiji pre intervencije.
Pre petnaestak ili više godina, kad je metastazično počela da „buja“ administracija, zgrada je nadzidana za jednu etažu. Pa šta, ni prva ni poslednja, recimo!? Problem je u lošem izvođenju zanatskih radova, nestručnoj i nekvalitetnoj izolaciji ravnog krova, koja je dovela do korozije i masivnog oštećenja fasade, naročito u ulici Ilije Ognjanovića. Slika sadašnjeg stanja sve govori – kao da su se svi novosadski golubovi u istom momentu sjatili i obeležili ovo nedelo struke, kao i neodgovornost i nemar korisnika.
Sadašnje stanje…
Predlog: Vlasnici i korisnici zgrade su pokrajinski čelnici jedne političke stranke, pa predlažemo da oni finansiraju obnovu cele fasade, čime bi dokazali patriotizam na delu. To bi bio potez za istoriju i primer za ugled!
[accordion title=“O autoru“ close=“0″]
Sonja Stoja je arhitekta i dugogodišnja profesorka u Građevinskoj školi u Novom Sadu. Aktivni je član Društva arhitekata Novog Sada. Povremeno se oglašava u dnevnim novinama Danas. [/accordion]
