Najveća preokupacija Ivice Mlađenovića bilo je stanovanje, ali će ga kolege pamtiti pre svega po internacionalnoj izložbi Beogradskog trijenala svetske arhitekture.
Sredinom prošle nedelje napustio nas je arhitekta Ivica Mlađenović, kolega koji je ostavio zavidan trag, pre svega u arhitektonskoj teoriji i kritici, ali i svojim arhitektonskim realizacijama u Beogradu, Tuzli, Zagrebu i Novom Sadu. Ovaj mali podsetnik možda će najviše značiti mlađim naraštajima arhitekata i istoričara arhitekture, koji nisu imali prilike da se bliže upoznaju sa životom i delom ovog poznatog, ali u poslednjih nekoliko godina pomalo zaboravljenog, arhitekte.
Kao kruna njegovog rada može se uzeti realizovani projekat Svetski dom Golf 12 u Beogradu.
Arhitekta Mlađenović rođen je 27. januara 1937. godine u Mostaru, ali je najveći period detinjstva i rane mladosti proveo u Tuzli, gde mu se porodica preseljava nakon Drugog svetskog rata. Na studije arhitekture na Univerzitetu u Beogradu, upisuje se 1955, gde i diplomira 1960. godine. Najpre se zapošljava u građevinskom preduzeću „Gradina“ u Tuzli (1960-1973), a zatim u predstavništvu firme „Siporeks“ (1973-1986), nakon čega nastupa kao samostalni autor. Naredne 1987. godine osniva projektni biro Studio linija A, a 1988. godine dobija status istaknutog umetnika.
Tokom celokupne karijere, najveća preokupacija Ivice Mlađenovića bilo je stanovanje, kako na polju projektovanja i realizacije stambenih objekata, tako i konceptualno, to jest teorijsko razmatranje habitologije. Od realizovane arhitekture najviše se ističu stambena zgrada u Tuzli (1964) i tri stambene kule u Novom Sadu (1971), a kao kruna njegovog rada može se uzeti realizovani projekat Svetski dom Golf 12 u Beogradu (1991-1994), u kojem je učestvovao kao inicijator i selektor, a koji je okupio 6 arhitektonskih svetskih imena, među kojima se našao i arhitekta Aleksandar Đokić. Idejni koncept inspirisan je stambenim naseljem Vajsenhof kod Študgarta u Nemačkoj, koji je osmislio arhitekta Ludvig Mis van Der Roe i do sada nije nadmašen u našoj sredini. Konceptualni projekti, poput Planetarni vrtovi i Zeleni toranj nastaju u periodu od 1995. do 2001. godine, kao habitatska rešenja inspirisana održivom futurističkom arhitekturom i ekologijom.
Izložbe pre interneta
Kapitalno ostvarenje arhitekte Mlađenovića, po kojem će ostati zapamćen od strane svih kolega, svakako je internacionalna izložba „Beogradskog trijenala svetske arhitekture“, koje uspešno realizuje u periodu od 1985. do 2015. godine. Ovom izložbom, kako stručnoj tako i široj publici, približio je neka od najznačajnijih svetskih imena arhitekture, kao i njihova u tom trenutku aktuelna ostvarenja. Pored premijernih izložbi u Beogradu, Trijenale je izlagano širom sveta, u najznačajnijim gradovima na četiri kontinenta. Više od polovine ovih izložbi nastaje pre značajnijeg razvoja interneta na ovim prostorima, pa je njihova uloga u tom trenutku zaista nezamenljiva.
Kao teoretičar, Mlađenović potpisuje 23 književna izdanja, od kojih se ističu: Arhitektura i njeni privrženici, 50 uglednih arhitekata sveta, 55 istaknutih arhitekata Jugoslavije i Arhitektura na tragu.
Kako se bavio i grafičkim dizajnom, kompletan vizuelni identitet svake Trijenalne izložbe i svih publikacija izveden je u njegovom total dizajnu.
Velika međunarodna priznanja
Od nagrada i priznanja u Srbiji ističu se tri Godišnje nagrade i Majska plaketa ULUPUDS-a, ali daleko značajniji uspeh Mlađenović postiže na svetskom planu, gde ga Američki biografski institut svrstava u ediciju Međunarodni imenik vodećih ličnosti (1998), Međunarodni biografski centar u Kembridžu svrstava u prvo svetsko izdanje 2.000 uglednih intelektualaca 21. veka (2002), a uvršten je i u listu Zaslužnih članova Međunarodne zajednice arhitekata (UIA) kao jedan od 185 uglednih arhitekata sveta.
Svoju zaostavštinu, u vidu projekata, crteža i publikacija, arhitekta Ivica Mlađenović je u obliku legata ustupio Istorijskom arhivu Beograd 2005. godine.
Pročitajte još:
