Do 2030. godine, upotreba armiranog betona može se smanjiti za 20 procenata zahvaljujući betonu armiranom ugljeničnim vlaknima.
Ovaj cilj koji je u zacrtala Nemačka vlada je vrlo realan jer je u realizaciji ove zamisli zadužen konzorcijum nemačkih fakulteta kao i velike građevinske kompanije.
Lagane komponentne napravljene od betona armiranog tekstilom ne samo da će smanjiti emisiju CO2 već će pojednostaviti proces izgradnje i montaže.
Teksilni beton ili beton armiran tekstilom je inovativan kompozitni materijal napravljen od betona fine granulacije i visoko otpornih vlakana od ugljenika, alkalno otpornog stakla (AR) i bazalta. Glavna razlika između između betona armiranog vlaknima, koji se koristi već decenijama, i tekstil-betona jeste taj što su vlakna povezana tehnologijom koja se koristi u tekstilnoj industiji. Zbog toga je vlakna moguće postaviti u smeru delovanja sila.
Velika prednost u odnosu na klasični armirani betoni jeste to što kod ovog betona ne može doći do korozije armature. Samim tim i zaštitni sloj betona može biti mnogo manji pa su i komponentne napravljene od teksil-betona su tanje i lakše.
Tekstilni beton se najviše koristi kod mostova, kod gradnje ljuskastih nosača, fasadnih elemenata ali i kod sanacije objekata. Jedan od karakterističnih primera upotrebe ovakvog betona jeste most u nemačkom gradu Otah izgrađen 2010. godine. Most je napravljen od šest prefabrikovanih delova dužine od po 17,2 metra. Zahvaljujući korišćenju tekstilnog betona i prednaprezanja postignuta je debljina poprečnog preseka od samo 43,5 cm. Armatura od betona ovde je poslužila za prijem bočnih sila.
