Ovako bi izgledala Tanurdžićeva palata da ju je izveo Zloković: Izložba o nerealizovanim projektima slavnog arhitekte
Pogledajte i kako bi izgledalo Narodno pozorište i Tehnološki fakultet u Novom Sadu da je na konkursima pobedio arhitekta Milan Zloković.
Tokom četiri decenije Zlokovićevog aktivnog projektantskog rada nastala su mnoga antologijska dela srpskog međuratnog modernizma poput hotela Žiča u Mataruškoj Banji, Dečje univerzitetske klinike u Beogradu ili gimnazije u Jagodini. Međutim, kao i u svakom stvaralačkom opusu jednog arhitekte postoje i nerealizovani projekti koji su posebno interesantni kada se sagledaju nakon izvesne vremenske distance.
Izložba „Arhitekt Milan Zloković i Vojvodina: nerealizovani projekti od 1928. do 1960. godine“ koja će biti otvorena u ponedeljak, 22. jula u 19 časova, u Galeriji Akademije umetnosti u Novom Sadu (Bulevar Mihajla Pupina 19), donosi nam priliku da pogledamo kako je ovaj poznati arhitekta zamislio Tanurdžićevu palatu, Narodno pozorište, Tehnološki fakultet kao i brojne druge poznate objekte u Vojvodini.
Nastala u saradnji Fondacije Milan Zloković, Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture, Muzeja grada Beograda i Galerije Akademije umetnosti Univerziteta u Novom Sadu, ova izložba autora dr Nebojše Anteševića i Ilije Gubića, čini nastavak obeležavanja jubileja 125 godina od rođenja arhitekta Milana Zlokovića.
Ova izložba, koja će trajati do 2. avgusta, ujedno je i prva izložba projekata iz bogatog Zlokovićevog opusa u Novom Sadu.
Srodni članci na portalu Gradnja:
Kao i u svakom stvaralačkom opusu jednog arhitekte postoje i nerealizovani projekti koji su veoma interesantni kada se sagledaju nakon izvesne vremenske distance.
Sređivanjem obimne zaostavštine arhitekta Zlokovića pronađeni su i sistematizovani arhivski materijali za više projekata za gradove i mesta u Vojvodini koji će biti prikazani na ovoj izložbi, a koji do sada u arhitektonskoj istoriografiji nisu bili predmet proučavanja ili nisu podrobnije analizirani i publikovani:
- Narodno pozorište u Novom Sadu (1928/1929, konkursni rad),
- Banska palata Dunavske banovine u Novom Sadu (1930, konkursni rad),
- Poslovna zgrada Akcionarskog društva za građenje kuća – palata „Habag“ (1930/1931, konkursni rad),
- Zgrada Nikole Tanurdžića – „Silesija“ u Novom Sadu (1931, konkursni rad),
- Turistički dom na Iriškom vencu (1932, konkursni rad),
- Sokolski dom u Vrbasu (1933, idejni projekat),
- Zakladna bolnica Stevana Semzea u Somboru (1934, projekat),
- Dom Jugoslovenskog učiteljskog udruženja u Novom Sadu (1934, konkursni rad),
- Kuća Slobodana Dragutinovića na Karašu (1936, idejni projekat),
- Spomenik palim borcima u Subotici (1946, konkursni rad),
- Zgrada Narodnog odbora Sreza Pančevo i Narodnog odbora Opštine Pančevo sa uređenjem trga (1957, konkursni rad)
- Tehnološki fakultet u Novom Sadu (1960, konkursni rad).
Pogledajte kako je poznati arhitekta zamislio Tanurdžićevu palatu, Narodno pozorište, Tehnološki fakultet kao i brojne druge poznate objekte u Vojvodini.
Ovi projekti, iako nisu realizovani, svedoče o Zlokovićevom prosedeu koji je evoluirao od ar deko uticaja do racionalnih modernističkih rešenja proizašlih iz naučnih ispitivanja modularne koordinacije, odražavajući ujedno i tokove razvoja srpske moderne arhitekture u 20. veku. Stoga su izložena arhitektonska rešenja sagledana u odnosu na Zlokovićev celokupan opus i kontekst razvitka moderne arhitekture kroz konkursne raspise, narudžbine i razvoje urbanih sredina u Vojvodini.
Izložba, koju prati monografski katalog, realizuje se sredstvima Ministarstva kulture Republike Srbije i Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture.
Arhitekt Milan Zloković
Arhitekt Milan Zloković, istaknuti srpski stvaralac, naučnik i pedagog, rođen je 1898. godine u Trstu (Italija), u srpskoj porodici iz Boke Kotorske, gde je završio nemačku osnovnu školu i realku. Studije inženjerstva je započeo 1915. godine na Višoj tehničkoj školi u Gracu (Austrija).
Po završetku Prvog svetskog rata dolazi 1919. godine u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, nastavivši studije arhitekture na Odseku za arhitekturu Tehničkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, na kome je diplomirao 1921. godine.
Od sredine 1921. do 1923. godine boravi u Parizu kao stipendista francuske vlade i Ministarstva prosvete Kraljevine SHS. Nakon povratka u Beograd Zloković postaje asistent na Odseku za arhitekturu Tehničkog fakulteta (kasnije Arhitektonski fakultet). Od tada je njegova profesionalna i nastavnička karijera trajala u kontinuitetu sve do smrti 1965. godine.
Arhitekt Milan Zloković, istaknuti srpski stvaralac, naučnik i pedagog, rođen je 1898. godine u Trstu (Italija), u srpskoj porodici iz Boke Kotorske.
Jedan je od osnivača Grupe arhitekata modernog pravca u Beogradu 1928. godine, zajedno sa arhitektama Branislavom Kojićem, Dušanom Babićem i Janom Dubovijem, i njen prvi predsednik. U periodu od 1952. do 1954. godine je bio dekan Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Sedmojulsku nagradu Republike Srbije za životno delo dobio je 1963. godine.
Tokom četiri decenije Zlokovićevog aktivnog projektantskog rada nastalo je oko dve stotine i šezdeset projekata za objekte različitih namena, od kojih je šezdesetak realizovano, među kojima se ističu antologijska dela srpskog međuratnog modernizma – porodična kuća na beogradskom Neimaru, hotel Žiča u Mataruškoj Banji, Dečja univerzitetska klinika, zgrada auto salona i servisa FITA i porodične vile Šterić i Prendić u Beogradu, osnovna škola, danas gimnazija u Jagodini.
Na inicijativu porodice arhitekta Zlokovića, 2016. godine je osnovana Fondacija Milan Zloković, s misijom da afirmiše ličnost i delo ovog istaknutog stvaraoca u okvirima nacionalne arhitektonske baštine i srpske kulture uopšte. Fondacija u svom programu ističe nekoliko osnovnih ciljeva koji se odnose na obradu, čuvanje i prezentovanje arhivske građe iz zaostavštine Milana Zlokovića, rasvetljavanje Zlokovićevog opusa koji do sada nije bio kritički analiziran, pružanje podrške istraživačima i staranje o izvedenim delima arhitekte Zlokovića, posebno onim koja imaju status spomenika kulture.
hvala dragom bogu da nije pobedio ni na jednom konkursu, jeziva mu je arhitrktura kao i moderna koja se za čudo i dan danas pominje kao de je bogom dana, bukvalno je jeziva, a po kućama koje je projektovao dešavala su se ubistva … toliko o pozitivnoj enerdži
kakav god ns je danas divan gradić sa
svojim pečatom
opet se javi jedan idiot koji mrzi sve živo, a misli da je samo njegov sud merodavan.
Hm te kockice su u ono vreme a i danas fascinacija arhitekata . Realno to su nemaštovita rešenja osrednjh arhitekata , a stvar je i ukusa posmatrača .